Chemicy w Japonii opracowali pierwszy bezpośredni proces syntezy poli(o-arylenów), zawierający nowe różnorodności strukturalne klasy związków fenylenu z polimerami[1]. Odkrycie arynów, które są sześcioczłonowymi pierścieniami zawierającymi wiązania węgiel-węgiel przypisywane jest na rok 1902. Poliaryleny, w których pierścienie aromatyczne są połączone poprzez para- lub meta- pierścienie są znane, ale orto– sprzężone wersje były do tej pory nieuchwytne. Oczekuje się, że właściwości wynikające z połączenia orto otworzą nowe możliwości tworzenia materiałów nanowęglowych dla katalizy chiralnej cienkich warstw i bloków dla supramolekularnych materiałów do urządzeń elektronicznych i czujników chemicznych.
Naukowcy pośrednio otrzymali poli(o-aryleny) uprzednio przez polimeryzację alkenów dwucykliczne i etap odwodnienia[2]. W nowej pracy Yoshihide Mizukoshi, Koichiro Mikami i Masanobu Uchiyama (University of Tokyo) najpierw traktują aryl trifluorometanosulfonianu trimetylosililu przez jony fluorkowe do wytworzenia pośredniego arynu. Polimeryzacji pośredniczy odczynnik miedzi(I), który kieruje wiązania orto, otrzymując poli(o-arylenen) do 100 jednostek długości za pomocą mechanizmu polimeryzacji łańcuchowej.
„Biorąc pod uwagę historię ponad 100-letniej chemii arynów i jego formalnego podobieństwa do alkinów, to raczej dziwne, że nikomu do tej pory nie udało się zrealizować polimeryzacji tych bardzo reaktywnych form” mówi Eiji Ihara (Ehime University, Japonia), który analizował dużo potencjalnych sposobów polimeryzacji arynów[3].
Ihara uważa, że powodem poprzedniego braku sukcesu wynika ze zbyt dużej reaktywności dla prowadzenia kontrolowanej polimeryzacji, w przeciwieństwie do olefin i alkinów, których kontrolowana polimeryzacja jest dobrze opisana.
1. J. Am. Chem. Soc. 2014: http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ja5112207
2. J. Am. Chem. Soc. 2014: http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ja502073k
3. Macromolecules 2005: http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ma048668b
4. http://cen.acs.org/articles/92/web/2014/12/New-Link-Aromatic-Polymers.html
Opracował: Łukasz Kurach
