Według Sigurda Högera z University of Bonn (Niemcy) składanie dużych, płaskich płyt jest trudne. Cząsteczki z pustymi środkami zaczynają się zwijać, gdy osiągną około 5 nm szerokości. Grupa Högera wymyśliła sposób na rozwiązanie tego problemu poprzez utworzenie „szprych”.
Prawa autorskie: J. Am. Chem. Soc.
Naukowcy z North Carolina State University i Hong Kong University of Science and Technology odkryli, że agregacja z regulacją temperatury w rodzinie nowych polimerów półprzewodnikowych jest kluczem do tworzenia wysoce wydajnych organicznych ogniw słonecznych. Mogą być one tanio wytwarzane na skalę przemysłową. Ich odkrycia otwierają drogę do eksperymentowania z różnymi mieszaninami chemicznymi, które zawierają aktywne warstwy komórek.
Profesor Andrew Ellis (University of Leicester, UK) przez kilka lat współpracował z naukowcami z Instytutu Fizyki Jonów (University of Innsbruck, Austria) badając zachowanie cząsteczek chemicznych w ciekłym helu. Odkryli oni, że atomy helu mogą nabyć nadmiar ujemnego ładunku, który umożliwia im stanie się agresywnymi reagentami.
Hel jest znany jako niereaktywny gaz, ale w momencie schłodzenia do temperatury zera absolutnego staje się nadcieczą – dziwną formą stanu ciekłego (wśród innych dziwnych właściwości, ze względu na zerową lepkość i duże siły kapilarne – silniejsze od sił grawitacji – ciekły hel może płynąć pod górę). Anglo – austriacki zespół stworzył nanokropelki nadciekłego helu poprzez poddanie helu kombinacji wysokiego ciśnienia i niskiej temperatury oraz przepchanie go przez pory o średnicy 5 µm do komory próżniowej.
Badacze z Instytutu Technologicznego Supertwardych i Nowych Materiałów Węglowych w Troicku, MIPT, MISiS, and MSU opracowali nowa metodę syntezy materiału ultra twardego, przewyższającego twardość diamentu. Ostatnio opublikowany artykuł w czasopiśmie Carbon opisuje szczegółowo sposób, który pozwala na syntezę fuleritu, polimeru składającego się z fulerenów lub sferycznych cząsteczek złożonych z atomów węgla.
