Nowy rodzaj membrany, opracowany przez naukowców z Uniwersytetu w Twente, może posiadać więcej lub mniej porów, w zależności od potrzeb. Dzięki temu możliwe jest „otwieranie” i „zamykanie” otworów, co ma zastosowanie w bioczujnikach oraz reakcjach katalizy i analizy. Badacze z MESA+ Institute for Nanotechnology opublikowali wyniki badań w Angewandte Chemie. Ich praca została określona przez to czasopismo jako „bardzo ważna”.
Naukowcy opracowali nowy system pozwalający na szybką detekcję śladowych stężeń substancji chemicznych takich jak: zanieczyszczenia, materiały wybuchowe czy narkotyki. Zaproponowany sensor pozwala na wykrycie pojedynczej oznaczanej cząsteczki spośród 10.000 bilionów cząsteczek wody w czasie kilku milisekund w wyniku jej wiązania na samoorganizującej się monowarstwie nanocząstek złota. Technologia otwiera drogę do konstrukcji nowych urządzeń o szerokim spektrum zastosowań i równocześnie charakteryzujących się zwartą budową, prostym procesem produkcji oraz możliwością wielokrotnego użytku.
Odkrycie przez zespół profesora Ju Li z Instytutu Technologii w Massachutes(MIT) funkcji nanocząsteczek, polegającej na zachowywaniu się przez nie na zewnątrz jak ciecz, a wewnątrz jak kryształ, może posiadać kluczowe znaczenie przy projektowaniu komponentów w nanotechnologii, takich jak metalowe styki dla molekularnych układów elektronicznych. Wyniki uzyskane przez międzynarodowy zespół naukowców (z Chin, Japonii, Pittsburgu oraz MIT) zostały opublikowane w Nature Materials.[1] Są one połączeniem analiz laboratoryjnych oraz modelowania komputerowego.
Naukowcy brytyjscy zaprezentowali w Nature nanotechnology[1] nową technikę mikroskopii służącą do oglądania zwykłych nanodiamentów przemysłowych w żywych komórkach. Uważają, że technika ta może okazać się przydatna w medycynie. Nanodiamenty są to bardzo obiecujące środki kontrastowe do obrazowania medycznego, które służą do podawania leków dzięki ich niskiej cytotoksyczności. Jednakże, wiele opracowywanych zastosowań wymaga nanodiamentów z dodatkiem fluoroforów, które ulegają fluorescencji przy wzbudzeniu laserem. Są to metody drogie i trudne do kontrolowania.
Mikroskopia elektronowa słynie ze swojej zdolności do obrazowania w skali nanometrycznej. Udoskonalonym narzędziem badania nanocząstek jest połączenie spektroskopii wibracyjnej z mikroskopią elektronową. Metoda ta pozwala lepiej zrozumieć właściwości nanostruktur zaangażowanych w takie procesy jak: kataliza, transfer ciepła czy pozyskiwanie energii słonecznej[1].
Naukowcy zajmujący się badaniem składu atmosferycznego powietrza stwierdzili, że produkty do pielęgnacji ciała, takie jak antyperspiranty, mogą być potencjalnym źródłem najdrobniejszych ciał stałych w nim występujących. Według badań elementy te mogą mieć wpływ na klimat i stwarzać zagrożenie dla układu oddechowego i układu krążenia.
Badacze z Washington University in St. Louis stworzyli unikalną platformę zwaną „plazmonowy papier”. Służy ona do wykrywania śladowych ilości substancji chemicznych i biologicznych ważnych cząsteczek. Nowe rozwiązanie polega na użyciu powszechnej bibuły filtracyjnej z dodatkiem nanocząsteczek złota.
Grupa naukowców ze Szwajcarii rzuciła światło na dokładny mechanizm odpowiedzialny za rozpoznawanie odcisków palców obecnych na miejscu zbrodni.
