Większość leków, który muszą być uwalnianie w organizmie w określony sposób, są wszczepianie chirurgicznie. Naukowcy znaleźli mniej inwazyjne rozwiązanie w postaci hydrożeli, które mogą być formowane w określone kształty. Zespół MIT opracował samoregenerujący się hydrożel, który może być wprowadzony do organizmu poprzez strzykawkę.
Nowa mikroskopowa technika pozwala na powiększenie próbek poprzez „nadmuchiwanie” ich niczym balon. Uzyskuje się w ten sposób obraz komórek lub tkanek o bardzo wysokiej rozdzielczości. Zespół stojący za wprowadzeniem tej techniki wykazał, że może być ona wykorzystywana do obrazowania tkanek mózgu w cztery razy wyższej rozdzielczości niż normalnie byłoby to możliwe używając zwykłego świetlnego mikroskopu konfokalnego. Technika nazywana mikroskopią ekspansyjną różni się od istniejących metod mikroskopii dużej rozdzielczości (zapoczątkowanej przez laureatów zeszłorocznej nagrody Nobla w dziedzinie chemii). Zamiast konstruowania specjalnych mikroskopów i skomplikowanego przygotowywania próbek, powiększa się badany obiekt przy pomocy poliakrylanu sodu – super absorpcyjnego polimeru stosowanego np. w pieluchach jednorazowych.
Chemicy w Japonii opracowali pierwszy bezpośredni proces syntezy poli(o-arylenów), zawierający nowe różnorodności strukturalne klasy związków fenylenu z polimerami[1]. Odkrycie arynów, które są sześcioczłonowymi pierścieniami zawierającymi wiązania węgiel-węgiel przypisywane jest na rok 1902. Poliaryleny, w których pierścienie aromatyczne są połączone poprzez para- lub meta- pierścienie są znane, ale orto– sprzężone wersje były do tej pory nieuchwytne. Oczekuje się, że właściwości wynikające z połączenia orto otworzą nowe możliwości tworzenia materiałów nanowęglowych dla katalizy chiralnej cienkich warstw i bloków dla supramolekularnych materiałów do urządzeń elektronicznych i czujników chemicznych.
Naukowcy stworzyli system analogowych i cyfrowych układów elektronicznych wewnątrz roślin żywych. Daje to możliwość lepszej kontroli procesów zachodzących wewnątrz roślin takich jak fotosynteza czy wzrost. Osiąga się to między innymi poprzez regulację stężeń różnych związków chemicznych w nich zawartych.
W końcu stało się możliwe utrzymanie przedmiotów codziennego użytku w czystości bez konieczności ciągłego sprzątania. Nowy, fluorowany polimer może ochronić nas przed wykonywaniem żmudnych czynności, porównywalnych z syzyfową pracą. Możliwe będzie stworzenie lakieru samochodowego, do którego nie będą przywierały zanieczyszczenia, budynków, na których nie będą straszyły nieudolnie wykonane grafitti oraz butów, które pozostaną czyste nawet po wypadzie do lasu w deszczowy dzień.
Wewnętrzna struktura większości tworzyw sztucznych jest bardzo podobna do spaghetti. Sprawia to, że w tych materiałach utrudnione jest przewodzenie ciepła. Badacze z Uniwersytetu w Michigan stworzyli mieszankę plastyczną, która przewodzi ciepło 10 razy lepiej niż jej tradycyjne odpowiedniki.
Zespół naukowców z Wielkiej Brytanii odkrył nową sieć polimerową, która wnika w drewno i chroni elementy konstrukcyjne eksponatów, przy jednoczesnej ochronie przed degradacją biologiczną. Sieć polimerowa może być skutecznym rozwiązywaniem głównych problemów z jakimi spotykają się konserwatorzy w czasie obróbki i suszenia obiektów historycznych.
Naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge opracowali sztuczne mięśnie, które mogą uczyć się, a następnie powtarzać konkretne schematy ruchowe. Pierwszy raz sterowanie ruchem i pamięć zostały połączone w materiale syntetycznym.
Pracownicy Zakładu Chemii Polimerów Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie opracowali nowatorską metodę produkcji asfaltu odpornego na nacisk i wysokie temperatury.
Od lat wiadomo, że polipropylen może przyjmować trzy formy krystaliczne: α, β, γ, a w ostatnim dziesięcioleciu została zidentyfikowana czwarta forma: δ. Polimer został odkryty w 1950r [1]. Od tego czasu, zdobył szeroką popularność jako indywidualny polimer oraz w połączeniu z innymi tworzywami sztucznymi, tworząc szeroką gamę produktów począwszy od krzeseł i dywanów aż do pieluch.
Teraz badacze z Francji znaleźli piątą postać krystaliczną: ε. Jeżeli ε-iPP (izostrukturalny polipropylen: wszystkie grupy metylowe polimeru znajdują się po tej samej stronie łańcucha) zostanie lepiej scharakteryzowany i opracowana zostanie metoda syntezy, może znaleźć zastosowanie przemysłowe jako dodatek do lekkich kompozycji iPP.
