Friedrich August Kekulé von Stradonitz to żyjący w XIX wieku chemik, który odkrył strukturę benzenu. Pomysł na „idealną” strukturę przyszedł do niego we śnie, a same okoliczności tego rewolucyjnego odkrycia opisują liczne legendy.
No comments
Tag Archives: węgiel
Materiał ciemniejszy niż czarny?
Brytyjscy naukowcy opracowali materiał tak czarny, że pochłania wszystko, odbijając jedynie 0,035 % światła widzialnego, co ustanawia nowy rekord świata. Jego powłoka wykonana jest z nanorurek węglowych. Każda z nich jest 10 000 razy cieńsza od ludzkiego włosa. Jest tak ciemnym materiałem, że oko ludzkie nie jest w stanie stwierdzić, co widzi. Kształty i kontury są utracone, nie pozostawiając nic poza pozorną otchłanią.
„Lasy” z nanorurek węglowych hodowane na trójwymiarowych podłożach
Zespół naukowców z Uniwersytetu Maryland hoduje pionowo ułożone „lasy” nanorurek węglowych na trójwymiarowych podłożach przewodzących, by zbadać ich potencjalne zastosowanie jako katody w bateriach litowych nowej generacji.
Rys.1 Typy nanorurek węglowych
Separacja gazów poprzez szkielety metaloorganiczne
Szkielety metaloorganiczne MOFs (metal – organic frameworks) są to porowate materiały krystaliczne składające się z jonów metali lub klasterów metali połączonych przez organiczne grupy, które mogą mieć strukturę 2D lub 3D. Międzynarodowy zespół opracował sposób wytwarzania takich materiałów w postaci 2D, jako płaskie płytki, osadzając je na cienkich filmach polimerów [1]. Ta redukcja z 3D na 2D otwiera nowe obszary zastosowań dla MOFów.
Niedrogi i łatwy sposób filtracji arsenu z wody
Profesor Uniwersytetu Florydy opracował szybki, tani i łatwy sposób filtracji wody, dzięki któremu usuwane jest jedno z najbardziej popularnych na świecie zanieczyszczeń: arsen.
Zespół Bin’a Gao, pracownika Instytutu Żywności i Rolnictwa PAN, wykorzystał węgiel o podwyższonej zawartości żelaza, uzyskany z drewna amerykańskiego orzecha białego, zwany biowęglem, aby usunąć toksyny.
Nanorurki jako rusztowanie dla kanałów błony komórkowej
Badanie prowadzone przez dr Wadima Frolov’a w Zakładzie Biofizyki Uniwersytetu Kraju Basków sugeruje, że jednościenne nanorurki węglowe mogą być wykorzystane jako uniwersalne rusztowania pomocnicze w czasie replikacji właściwych kanałów błonowych komórki. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Nature[1].
Prosty łańcuch atomów węgla najsilniejszym materiałem?
Odmiana węgla zwana karbinem, jest mocniejsza i sztywniejsza, niż odkryte do tej pory tworzywa. Materiał ten jest około dwa razy bardziej wytrzymały niż grafen i nanorurki węglowe.
Karbin jest łańcuchem atomów węgla połączonych przez podwójne =(C=C)n= lub na przemian pojedyncze i potrójne wiązania −(C≡C−)n. Sprawia to, że jest to prawdziwy materiał jednowymiarowy.
Nanorurki węglowe i możliwości ich zastosowania
Zespół naukowców kierowany przez Lawrence Livermore stworzył nowy rodzaj kanału jonowego. Jest on zbudowany z krótkich nanorurek węglowych. Mogą być wprowadzone do dwuwarstw błon w sztucznych i żywych komórkach. Posłużą do transportu wody, protonów, małych jonów czy DNA za pośrednictwem specjalnych porów.
Tworzenie dianionów w nanokroplach helu
Profesor Andrew Ellis (University of Leicester, UK) przez kilka lat współpracował z naukowcami z Instytutu Fizyki Jonów (University of Innsbruck, Austria) badając zachowanie cząsteczek chemicznych w ciekłym helu. Odkryli oni, że atomy helu mogą nabyć nadmiar ujemnego ładunku, który umożliwia im stanie się agresywnymi reagentami.
Hel jest znany jako niereaktywny gaz, ale w momencie schłodzenia do temperatury zera absolutnego staje się nadcieczą – dziwną formą stanu ciekłego (wśród innych dziwnych właściwości, ze względu na zerową lepkość i duże siły kapilarne – silniejsze od sił grawitacji – ciekły hel może płynąć pod górę). Anglo – austriacki zespół stworzył nanokropelki nadciekłego helu poprzez poddanie helu kombinacji wysokiego ciśnienia i niskiej temperatury oraz przepchanie go przez pory o średnicy 5 µm do komory próżniowej.
Rezonans magnetyczny o niezwykle wysokiej rozdzielczości
Naukowcom udało się wykryć pojedynczy atom wodoru za pomocą rezonansu magnetycznego. Świadczy to o uzyskaniu ogromnego wzrostu rozdzielczości w tej technologii. W przyszłości będzie można to wykorzystać w badaniu struktur białkowych.
