Właściwości srebra znane są nam już od dawna. Posiada ono przede wszystkim działanie biobójcze – wykazuje skuteczność przeciwko 99% bakterii i grzybów poprzez działanie bezpośrednio na ich pojedyncze komórki[1]. W dzisiejszych czasach zdominowanych przez technologię w wersji ,,nano” także srebro doczekało się w tej postaci wielu ciekawych zastosowań.
Erę załogowych lotów kosmicznych rozpoczął 27-letni radziecki kosmonauta – Jurii Gagrin, który 12 kwietnia 1961 roku odbył pierwszy lot po orbicie satelitarnej Ziemi[1]. Wydarzenie to rozpoczęło trwający do dziś międzynarodowy, kosmiczny wyścig. Ale czy ktoś zastanawiał się nad tym jak wygląda życie codzienne astronautów na promie kosmicznym? Jak spędzają wolny czas podczas długich, kosmicznych misji? Jak śpią? Co jedzą przemierzając kosmos? Nie ukrywam, że ostatnia kwestia zainteresowała mnie do tego stopnia, że postanowiłam poświęcić jej osobny artykuł.
Skoki spadochronowe, Bungee, skysurfing to nieliczne ze sportów, które skutecznie podnoszą poziom adrenaliny we krwi. Ale żeby poczuć dreszczyk emocji nie trzeba być wyjątkowo wysportowanym. Wystarczy spróbować jedno z dań z poniższej listy. Świadomość, że może być to nasz ostatni posiłek przyprawi nas o gęsią skórkę.
Wiele związków niezbędnych do istnienia życia na Ziemi może występować w dwóch formach, które mają się do siebie jak odbicia lustrzane czy inaczej mówiąc jak lewa ręka do prawej ręki. Najciekawsze jest to, że życie wybiera zawsze tylko jedną z dwóch dostępnych opcji – np. wszystkie aminokwasy, z których zbudowane są białka występują w konfiguracji L („lewej”), a cukry budujące DNA czy RNA mają konfigurację D („prawą”). Można teoretycznie założyć, że byłoby możliwe „odwrotne” funkcjonowanie (np. aminokwasy D i cukry L), a jednak takich form życia nie ma. Dlaczego? Czy kiedyś istniały, ale z jakiegoś powodu wyginęły i zostały wyparte przez te obecnie panujące na Ziemi? Czemu w ogóle życie opiera się na takich cząstkach, a nie na prostych, symetrycznych związkach i jak organizmom udaje się syntezować w 100% jeden enancjomer, podczas gdy w laboratorium taki wynik pozostaje tylko w sferze marzeń?
Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) oficjalnie potwierdziła, że w nadchodzącym roku zapowiadają się ważne zmiany w układzie okresowym pierwiastków. Wynalazek Dmitrija Mendelejewa po ulepszeniach ma się dobrze i już wkrótce poznamy cztery nowe nazwy pierwiastków o liczbach atomowych 113, 115, 117 i 118. Oznacza to, iż okres 7 będzie całkowicie zapełniony, a tymczasowe łacińskie nazwy ununtrium, ununpentium, ununseptium oraz ununoctium przestaną obowiązywać.
Mimo iż jest to kuszące, felieton ten nie będzie o rozpalaniu ogniska deszczową porą. Sildenafil to związek otrzymywany w 9-etapowym procesie, który obejmuje reakcje alkilowania, hydrolizy, nitrowania, tworzenia karobksyamidu, amonolizy, redukcji, acylowania, cyklizacji, sulfonowania oraz kondensacji[1] – krótko mówiąc: mały maraton przez chemię organiczną. Co jest takiego interesującego w sildenafilu? Nazwa oraz skomplikowana procedura otrzymywania może sugerować, że jest to jakiś lek…
„Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną, bo tylko dawka czyni truciznę” – to jedne z najbardziej znanych słów Paracelsusa[1] – wybitnego lekarza żyjącego w XVI wieku n.e. Stwierdzenie to leży u podstaw współczesnej toksykologii i powinno być oczywiste dla każdego z nas. Wydaje się jednak, że często wcale tak nie jest. Prawdopodobnie większość ludzi zgodzi się, że trichloroetylen (składnik klejów czy preparatów do usuwania farby) jest trujący, a kofeina (występująca w kawie) raczej nie. Podejrzewam też, że wszyscy jednogłośnie stwierdzą, że nie jest możliwe zatrucie wodą. Powstaje więc pytanie: co wolisz wypić – kubek kofeiny, kubek trichloroetylenu czy 10 litrów wody?
Friedrich August Kekulé von Stradonitz to żyjący w XIX wieku chemik, który odkrył strukturę benzenu. Pomysł na „idealną” strukturę przyszedł do niego we śnie, a same okoliczności tego rewolucyjnego odkrycia opisują liczne legendy.
Metale szlachetne są powszechnie wykorzystywane jako spoiwo elementów w urządzeniach elektrycznych i elektronicznych takich jak: telefony, laptopy, kamery i wiele innych. Typowa słuchawka telefoniczna zawiera około 0,2 g złota, które można odzyskać na wiele stosunkowo prostych sposobów niejednokrotnie niewymagających specjalnych umiejętności. Technolog Lloyd Murchison w ciągu trzech miesięcy odzyskał ze sprzętu elektrycznego ilość złota odpowiadającą kwocie 1,600 $. Należy jednak mieć na uwadze, że w świetle polskiego prawa odzysk złota domowym sposobem jest nielegalny. Poniższe doświadczenie można przeprowadzać jedynie w celach badawczych.
Pomysł elektronicznego papieru narodził się już w 1970 roku. Autorem terminu „e-papier” jak i jego wynalazcą jest Nicholas Sheridon, który w tamtym okresie pracował nad wyświetlaczami imitującymi kartkę papieru [1]. Jednakże szybki rozwój technologii ekranów ciekłokrystalicznych (LCD) na wiele lat opóźnił postęp w tym kierunku.
