Trójwymiarowe drukowanie może zrewolucjonizować sposób tworzenia materiałów wykorzystywanych w przemyśle. Grupa naukowców używa drukowania 3D do otrzymania obiektów z polimeru przewodzącego prąd na bazie cieczy jonowej[1]. Tego rodzaju materiały, mogą budować błony przewodzące dla baterii i ogniw paliwowych, elektromechanicznych siłowników lub rusztowania dla rosnących komórek.
Wyobraź sobie, jak źli będą klienci, gdy ich nowe urządzenia elektroniczne przestaną działać po jednym miesiącu lub tygodniu użytkowania. John A. Rogers (profesor inżynierii na Univerisity of Illinois, USA) tak nie uważa. Pracuje on nad projektowaniem elektroniki, która rozkłada się szybko i w sposób z góry określony, pozostawiając po sobie nieszkodliwe produkty. Ma nadzieję, że ta strategia zapoczątkuje nowe rozwiązania w osadzaniu urządzeń elektronicznych, które rozpuszczałyby się w organizmie, gdy nie są już potrzebne, uwalniając w ten sposób pacjentów od dodatkowych, niebezpiecznych zabiegów. 11 listopada na konferencji AVS w Baltimore[1] zespół profesora przedstawił sprawozdanie z postępów swojej pracy.
Poniższy felieton jest niejako eksperymentem edytorskim. Jego autorem jest Ilona Sadok (I), która prezentuje w nim problem fałszowania żywności. Z drugiej strony artykuł będzie opatrzony komentarzem Macieja Bielaka-Wolanin (M), który często opowiada się za innym spojrzeniem na przedstawiane zagadnienia. Dzięki temu czytelnik będzie mógł sam wyrobić sobie pogląd biorąc pod uwagę obie strony medalu. Zapraszam do lektury!
