Naukowcy z Uniwersytetu w stanie Indiana (Indiana University), mi.in.: Megan C. Thielges (profesor Chemii), Ethan J.Edwards oraz Paul C. Jordan, stworzyli bardzo wydajny biomateriał, który katalizuje tworzenie się wodoru, który może być wykorzystany jako paliwo. Biomateriałem jest zmodyfikowany enzym, który jest w stanie dokonać syntezy wodoru dzięki obecności powłok białkowych,tzw. kapsydów charakterystycznych dla wirusów.
Brytyjscy naukowcy opracowali materiał tak czarny, że pochłania wszystko, odbijając jedynie 0,035 % światła widzialnego, co ustanawia nowy rekord świata. Jego powłoka wykonana jest z nanorurek węglowych. Każda z nich jest 10 000 razy cieńsza od ludzkiego włosa. Jest tak ciemnym materiałem, że oko ludzkie nie jest w stanie stwierdzić, co widzi. Kształty i kontury są utracone, nie pozostawiając nic poza pozorną otchłanią.
Zespół inżynierów z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego opracował nowy nanomateriał , który jest zdolny przekształcać więcej niż 90% pochłoniętego światła słonecznego w ciepło. Może wytrzymać temperatury wyższe niż 700 stopni Celsjusza i przetrwać wiele lat na zewnątrz, pomimo działania powietrza i wilgoci. Prace, finansowane przez Amerykański Departament Energii programu SunShot, zostały opublikowana w dwóch odrębnych artykułach w czasopiśmie Nano Energy.
Naukowcy z Uniwersytetu Drexel w Filadelfii w stanie Pensylwania i Politechniki w Delian w Chinach stworzyli nowy, przewodzący prąd nanomateriał. Jest on na tyle elastyczny, że można go dowolnie deformować, ale jednocześnie niezwykle mocny i wytrzymały. Jak twierdzą twórcy, będzie on mógł być wykorzystywany np. w urządzeniach do magazynowaniu energii czy filtracji wody.
Prawa autorskie: Drexel University
Doktorant Uniwersytetu w Manchesterze- Alex Stephens – wraz ze swoimi kolegami z powodzeniem syntetyzowali katenan Gwiazdy Dawida – cząsteczkę w kształcie gwiazdy zbudowaną z zazębiających się pierścieni.
Chemicy z Uniwersytetu w Oregon opracowali sposób, w jaki można zobaczyć wewnętrzne struktury fal elektronicznych uwięzionych w nanorurkach węglowych przez zewnętrzne ładunki elektrostatyczne. Nanorurki węglowe to wyjątkowe materiały o unikalnych właściwościach, pozwalających na bardzo efektywny transport ładunku i energii. Mogą być wykorzystane do konstruowania nowych, bardziej wydajnych typów urządzeń elektronicznych i fotowoltaicznych. Jednak pułapki elektronowe lub wady w ultra-cienkich nanorurkach mogą wpłynąć na ich skuteczność.
Odkrycie przez zespół profesora Ju Li z Instytutu Technologii w Massachutes(MIT) funkcji nanocząsteczek, polegającej na zachowywaniu się przez nie na zewnątrz jak ciecz, a wewnątrz jak kryształ, może posiadać kluczowe znaczenie przy projektowaniu komponentów w nanotechnologii, takich jak metalowe styki dla molekularnych układów elektronicznych. Wyniki uzyskane przez międzynarodowy zespół naukowców (z Chin, Japonii, Pittsburgu oraz MIT) zostały opublikowane w Nature Materials.[1] Są one połączeniem analiz laboratoryjnych oraz modelowania komputerowego.
