Naukowcy w Indiach zweryfikowali eksperymentalnie, że współudział σ-dziury i π–dziury jest odpowiedzialny za utrzymywanie cząsteczek peptydu izotiocyjanianowego razem w jego sieci krystalicznej, prezentując słabe, ale bardzo kierunkowe interakcje w strukturze. Do zrozumienia słabych oddziaływań międzycząsteczkowych, takich jak wiązania wodorowe, odziaływania stakingowe π i interakcje jon-π, niezbędne jest opisanie zależności między strukturą i właściwościami cząsteczek farmaceutycznie ważnych. Przykładem są wysoce reaktywne izotiocyjaniany, które wykazują aktywność antyrakotwórczą.
