Naukowcy z Uniwersytetu w stanie Indiana (Indiana University), mi.in.: Megan C. Thielges (profesor Chemii), Ethan J.Edwards oraz Paul C. Jordan, stworzyli bardzo wydajny biomateriał, który katalizuje tworzenie się wodoru, który może być wykorzystany jako paliwo. Biomateriałem jest zmodyfikowany enzym, który jest w stanie dokonać syntezy wodoru dzięki obecności powłok białkowych,tzw. kapsydów charakterystycznych dla wirusów.
Zespół naukowców inżynierii chemicznej opracował technikę, która wykorzystuje nowy katalizator do konwersji metanu i wody do wodoru oraz substratów paliwa (nazywanych gazem syntezowym) przy pomocy energii słonecznej. Katalityczny materiał jest ponad trzy razy bardziej efektywny w konwersji wody do wodoru niż poprzednie metody.
Gazowy wodór jest postrzegany jako możliwe alternatywne źródło energii. Nie ma obecnie dobrego sposobu na bezpieczne przechowywanie tego gazu, dlatego wykorzystanie w ogniwach paliwa wodorowego nie będzie możliwe. W niektórych zastosowaniach, przechowywany gaz musi być stabilny przez długi okres czasu, czasem w ekstremalnych temperaturach. Według najnowszych badań naukowcy opracowali cząsteczkę mogącą magazynować wodór i nie ulegającą rozkładowi nawet w temperaturze 150°C [1].
Związki bogate w wodór pod dużym ciśnieniem mogą być lepszymi nadprzewodnikami niż najlepsze konwencjonalne nadprzewodniki, sądzą naukowcy z Niemiec. Wyniki sugerują, że związki metaliczne oparte na wodorze mogą mieć do 50 razy mniejszą rezystywność elektryczną niż miedź i przewodnictwo w -83° C (maksymalna wartość temperatury dla nadprzewodnika bogatego w wodór). Najlepsze nadprzewodniki, które istnieją dzisiaj przestają pracować w -109° C. Prace prowadzone przez Mikhail Eremets i jego kolegów z Max Planck Institute for Chemistry (Niemcy) wywodzą się z teorii zaproponowanej przez Eugene Wignera i Hillard Bell Huntingtona z 1935 roku[1]. Fizycy przewidzieli, że czysty wodór staje się metaliczny przy bardzo wysokich ciśnieniach – około 25 GPa.
Wodór jest obiecującym źródłem czystej energii, która może być pozyskiwana z wody. Proces ten nie należy do łatwych, ale jest możliwy do przeprowadzenia przy pomocy odpowiedniego katalizatora. Ostatnio naukowcy opracowali jeden z takich katalizatorów, tlenek żelaza z domieszką niklu, jako wysoce aktywnego związku, który może przyspieszyć reakcję rozkładu wody do wodoru, ale mechanizm jego działania nie jest jeszcze dobrze poznany.
Nowe katalizatory zaprojektowane i zbadane przez zespół naukowcówz Tufts University School mogą znacznie zmniejszyć koszt wytwarzania i przetwarzania paliw. Katalizatory opierają się na specjalnej strukturze zbudowanej z pojedynczych atomów złota, tlenu i kilku atomów sodu lub potasu, wspartych na niereaktywnym materiale krzemionkowym. Maja one porównywalną aktywność i stabilność jak katalizatory zawierające nanocząsteczki metali szlachetnych i innych tlenków redukujących, używanych w produkcji wysoko oczyszczonego wodoru.
Naukowcy opracowali system produkcji wodoru z wody i światła słonecznego, który jest czysty, odnawialny i bardziej opłacalny w porównaniu do innych metod. Naukowcom, poza projektem, udało się także połączyć właściwości optyczne trójwymiarowych kryształów fotonowych (odwrócony dwutlenku tytanu, TiO2) i 2-3 nm nanocząstek złota w celu uzyskania wysoce aktywnego katalizatora w postaci proszku.
